- ASPERGENDI
- ASPERGENDIabluendique aqua ritusin Sacris olim Israelitatum frequens fuit: communisque prificationum ratio et quasi caput in balneis constitit, ut infra latius videbimus, ubi de Lotionibus. in veter. Testamento usitatis. Sed et Sanguinis aspersio, in consecratione Tabernaculi omniumque vasorum sacrorum, ut et in purificatione Leprosi, domus leprâ infectae, etc. sollennis fuit. Imo leprosum aquâ, sanguine, oleô, diversis vicibus aspersum fuisie, legimus. Levit. c. 14. Quae omnia sanguinem aspersioms, meliora loquentem prae Abelis sanguine, Hebr. c. 12. v. 24. et aspersionem sanguinis Iesu Christi, 1. Petr. c. 1. v. 2. Aquam item puram, et oleum gaudit, sanctificationem videl. a Spiritu Dei in cordibus nostris peragendam, Hebr. c. 10. v. 22. Psalmo 45. v. 8. et 1. Ioh. c. 2. v. 27. indigitârunt. Ab Hebraeis, ut multa alia, transiit mos (sed in superstitionem plane versus) ad Gentiles, in quorum ceremoniis haec erat una ex vulgatissimis, ut aquâ consecratâ a Sacerdote, reliqui homines ac sacrificiorum instrumenta aspergerentur. Unde hae veterum Auctorum annotationes proficiscuntur, ut in Dionysio halicarn. l. 7. Τὰ ἱερὰ καςθαρῷὕδατι περιαγνίξειν. Res sacrae aquâ purâ aspergantur. Et in Homero Il. α. v. 313.--- - Λαοὺς δ᾿ Α᾿τρείδης ὐπολυμαίνεςθαι ἄνωγευ.populos vero Atrides lustrari praecepit.Virg. Aen l. 6. v. 229.Idem ter socios purâ circumtulit undâSpargens rore levi, et ramô felicis olivae.Lustravitque viros.Instrumentum erat aspergillum, de quo infra; vas marmoreum, in quo aqua lustralis ad templorum portas, ingredientibus prostabat; locus ubi aqua circa Templum inclusa, Favissa dicebatur. Qui ingredientes aspergebat, Aedituus erat: a quo, cum miles Christianus, factus postea Imperat. Valentinianus, Iulianum Fortunae Templum intrantem sequens, asper sum se sensislet, pugms eum contudisse legitur apud Theodoretum l. 3. c. 16. Sed et Ovid. Fast. l. 2. v. 45. exclamat.Ah nimium faciles, qui tristia crimina caedisFlumineâ tolli posse putetis quâ, etc.Hos postmodum imitati Hemerobaptistae sunt, qui quottidie, non tam purgandi corporis causâ, quam peccatis eluendis, se baptizabant: his verbis refutati ab Ephiphanio contra Hemerob. Haer. 4. Iud. Vanum et frrvolum est eorum studium. Neque enim Oreanus, neque omnia fluenta et maria, fluvitque perpetui ac fontes, universaque imbrifera natura, in unum congressa, peccata delere potest, quandoquidem non iuxta rationem, nec ex praecepto Dei, etc. Andreas Rivetus Summ. Controvers. Tractat. 2. Quaest. 17. De aspersione cinerum infra voce Cineres.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.